De post die ik nu ga schrijven maakt me bang, maar toch doe ik het. Tenminste, dat denk ik nu. Ik denk dat ik voor het einde van dit bericht al tien keer op dat kruisje rechtsbovenin heb willen klikken, maar omdat je dit kunt lezen, het blijkbaar toch niet heb gedaan.
Ik moet namelijk iets bekennen. Ik heb een eetstoornis. Zo, het is eruit. Pfff…. *slikt even heel hard*
Ik heb BED (klik, klik en klik). Ik lijd hier al jaren aan. Er speelden nog wat andere psychiatrische ziekten mee, maar die zijn momenteel zo goed als over. Het enige wat me nu nog rest is mijn eetstoornis. Ik wil het dolgraag tackelen. Ik zou er zoooooooo graag van af zijn. Het beheerst mijn leven, behalve als ik (en daarom post ik hier) aan het hobby-en en bloggen ben. Ik kan nou eenmaal niet haken/hoofddoekspelden maken/knutselen met mijn kinderen én een eetbui hebben.
Verder wil ik graag voor mijn dochter een deken maken, voor mezelf een deken maken én zit ik sinds vandaag heel erg te denken aan het maken van een vest in vrij haakwerk. Met name dat laatste vind ik een spannend project. Ik zie al helemaal voor me hoe die er uit moet zien.
Dit is het model wat ik in gedachten heb. Alleen heb ik door mijn eetstoornis heel erg veel overgewicht en denk ik dat zo’n lang vest er niet uit gaat zien in mijn maat. Dus… ik weet (doordat ik al eens eetbuivrij ben geweest) dat ik afval als ik stop met het hebben van eetbuien. Dan gaat zo’n vest dus ook veel beter passen. Dus… ik dacht (oh help!!!) dat ik dit project zou kunnen koppelen aan het vechten tegen mijn eetbuien. Ik bedacht me dat ik áls ik een eetbui wil hebben, dit project zou kunnen pakken. Klink ik nog logisch?
Het is heel belangrijk (weet ik, maar pas ik niet goed toe) om naar afleiding te zoeken als je een eetbui wil gaan hebben. Ik ben ondertussen ook al zover dat ik ze voel aankomen en bewust een eetbui heb (in tegenstelling tot vroeger toen ik vaak uit een roes wakker werd na een eetbui). Dus…. als ik dan dit haakwerk 24/7 naast me heb, dat ook als een soort beloning ga bekijken voor mijn gevecht tegen mijn eetbuien, kan ik misschien op die manier proberen minder tot zelfs geen eetbuien te hebben.
Hoe klinkt dat? Ik ben er eigenlijk best wel enthousiast over, al vind ik dus wel doodeng om er hier over te schrijven. Ik wil hier dan ook updates schrijven. Het enige wat ik nog moet doen is beslissen over de kleur (ik denk aan donkergrijs) en of ik het dan in grijstinten of in één enkele kleur grijs zou willen (of toch rood! Wat een mooie foto!)
En nu ga ik heeeeeeel snel op ‘publiceren’ drukken, voordat ik me bedenk. Bismillah (In de naam van Allah).
Aagje Doeken 
Dag Aagje,
Wil je even zeggen dat het heel moedig van je is om je geheim te vertellen. Alle respect.
Ik zelf heb door ziekte flink overgewicht en heb verder diverse psychische aandoeningen gehad. Ik ben nu gelukkig voor een groot deel genezen, maar ik weet wat het is.
Het is al een hele tijd geleden dat je dit schreef, maar ik kwam nu pas bij toeval op je blog.
Ik hoop oprecht dat het nu goed met je gaat. Ik wens je alle moed en kracht en veel levensgeluk toe.
Veel liefs van Ineke.
Wat ontzettend knap van je dat je dit verteld. Dat zal niet makkelijk geweest zijn maar je hebt het toch maar even gedaan! Ik zit ook in hetzelfde schuitje maar kan er nu veel beter mee omgaan. Heb therapie gevolgd in Zutphen: Amaris en dat heeft mij super goed geholpen. Wat ik daar heb geleerd is onder andere dat je eerst van jezelf moet houden voordat je ook maar iets aan jezelf kunt veranderen. Accepteer hoe je ben, een dame in misschien een iets ruimer jasje maar wel iemand met (als ik dat zo lees) een hart van goud. Ga af en toe voor de spiegel staan en accepteer ook datgene wat je ziet.
2 jaar na de therapie ben ik 15 kilo kwijt. Gewoon lekker in mijn eigen tempo :-). En praten is ook zeer belangrijk, je bent niet alleen op de wereld met dit zelfde “probleem”. Dat zie je ook wel aan de reacties. Heel veel succes en veel succes met je haakprojectjes. Ik ga weer verder met mijn omslagdoek met Fenna garen 😉
Bedankt voor je uitgebreide reactie. Heel bemoedigend om te lezen. En ja, eigen tempo is belangrijk. Heel veel succes nog en wat voor omslagdoek ben je aan het maken?
Groetjes!
Salam aleikoum zus,
Ik heb heel veel respect voor je openheid! Ik heb dan wel geen eetstoornis, maar wel andere psychische dingen, en ik weet uit ervaring dat het heel moeilijk is om daarover te praten. Het is eigenlijk een soort “coming out”, hè? In ieder geval wens ik je veel kracht toe in deze strijd, en moge Allah (s.w.t.) het je vergemakkelijken.
Ws, Glencora
Hallo Aagje,
Pfff, ik zit hier eventjes gewoon stil te wezen. Ik kom net terug uit het ziekenhuis. Heb ‘verplicht’ een porte cat moeten plaatsen omdat ik dus gewoon stilletjes aan het dood gaan was doordat ik niet meer kan/wil eten. Ik heb dus al verschillende malen in het ziekenhuis gelegen voor baxtervoeding om toch maar weer op krachten te komen. Ik hoop zo erg dat jij de kracht vindt om te kunnen weerstaan aan je vreet buien en dat je, door je haakwerk, genoeg afleiding krijgt wanneer de vreetbuien weer eens de kop op steken.
Aan martine wil ik enkel zeggen. Wees blij met de kilo’s die je hebt en laat niet zo maar aan een gezond lichaam prutsen. Ik heb, door maagkanker, mijn maag helemaal moeten laten weg nemen en ik kan je wel zeggen dat het helemaal geen sinecure is. Ik ben van moribe obessia, 115 kg voor 1.62 m naar dodelijk mager, 42 kg voor 1.32 m gegaan. Dus ik ken de beide kanten. En ik kan je eerlijk zeggen, ik heb heimwee naar al mijn verloren kilo’s.
Aagje, ik hoop echt dat je de kracht hebt om je eetprobleem onder kontrole te houden en ik wens je alles toe wat ik maar kan bedenken.
Heel veel moed.
Pingback: Kleine update « Aagje Doeken
Pingback: Ideetjes voor een picknick « Aagje Doeken
hee lieverd,
ik wist het al van je ..maar heel dapper van je dat je dit deelt!!
probeer eens als je zo een bui hebt…noten te eten…die zijn gezond en voeden goed! ook ontbijtkoek en mueslirepen voeden goed…japanse mix bevat ook niet zo veel calorieen…volkoren cracker met kipfilet en komkommer…nou ja..je kan zelf genoeg bedenken want je hebt er voor geleerd…zorg dat je geen fout snoepgoed in huis hebt..dus mijdt de vette bende…en suikers… (en ja ik weet het …die zijn juist zo lekker) en aanvaard jezelf zoals je bent…..je bent een hartstikke lief en leuk mens…en een lieve moeder..en echtgenote..en voor je vriendinnen stond je hier in nederland altijd klaar als we je nodig hadden!! succes lieverd!! xxjes
Pingback: Wat eng vond ik dat! « Vechten tegen mijn eetstoornis
Pingback: Project en nieuwe spelden « Aagje Doeken
As-salamu alaykum wa rachmatullah wa barakatuh,
Lieve zuster, het is net niet alleen heel moedig dit hier te delen maar de herkenning en de bevestiging is de eerste stap naar de oplossing. Weet je, een eetstoornis is heel dikwijls het invullen van momenten waar je eigenlijk iets anders zou willen doen, maar om een of andere reden het niet kan doen. Het is dikwijls een reactie op een zekere onmacht waar je op het eerste gezicht niet meer onderuit kunt. Meer mensen dan jij je kan voorstellen hebben hier last van en bovendien beseffen de meeste mensen het niet, ze weten niet wat er scheelt, hebben een onderhuidse drang en ‘vluchten’ onbewust naar een dwangmatige handeling. Bij velen is dit sigaretten roken, drinken, geld uit geven, eten of een of andere handeling die dwangmatig een vorm van protest in houdt. De aanleiding, de oorzaak en het gevolg (de dwangmatige handeling) liggen niet steeds in elkaars verband. (dit wil zeggen dat je bijvoorbeeld niet gaat eten omdat je probleem honger is)
De eerste stap in de oplossing, de herkenning, heb je gezet.
De tweede stap, daarbij zal Allah (swt) je gegarandeerd helpen, met de nadruk op ‘helpen’, dit wil zeggen dat je het zal moeten vragen. Als je telkens bij het opkomen van de drang je even alles terzijde legt en dua doet om je Schepper (swt) te vragen om je inzicht te geven in het waarom, dan zal je dit inzicht zeker verkrijgen.
De derde stap moet van jezelf komen. Als je de oorzaak, het waarom kent zal je moeten een keuze maken van wat je kan doen. Dat dan weer kan vanalles zijn, verstrooiing om je gedachten te verzetten (haken, knutselen, lezen…) ofwel een klein stapje zetten om de oorzaak weg te nemen of minder belangrijk te maken ofwel, en dat zal zeker ook gebeuren, toegeven aan je lust om iets te eten. Je zal echter zien dat er leukere dingen zijn dan het laatste die bovendien je gezondheid dienen en de mensen om je heen. Vraag in je gebed om leiding hierin. Bouw af en toe een dag van vasten in waarbij je bij het verbreken, net zoals De Profeet (saws), je dit doet met vijf dadels en een glas melk. Kauw op iedere dadel net zo lang tot alle zoetigheid eruit is, je zal merken dat hoe langer je erop kauwt, hoe zoeter de smaak zal worden, geniet van deze ervaring en gedenk daarbij dat niet de hoeveelheid van de aardse dingen belangrijk zijn maar dat de kwaliteit van wat ons geschonken is dikwijls in het kleine zit, en daarvan genieten, daar is niets mis mee. Deze ervaring zal je dankbaarheid jegens de Meest Rechtvaardige (swt) alleen doen toenemen. Hoe meer dankbaarheid je kan betonen hoe minder drang er zal zijn naar gemis aan aardse dingen.
Vergeet niet dat ook dit ongemak een zegening zal zijn en dat met de overwinning grote assenaat zal verkregen worden.
Mag ik voor u bidden dat Allah (swt) u alle beproeving gemakkelijk dragen maakt, en dat Hij (swt) u mag zegenen met sterkte, standvastigheid en sabr om hier sterker uit te komen.
Ma’a as-salama,
yahya ibn imeel – talib bejikii
Klinkt goed idd.
Ik zou het bij grijs houden, ik denk wel verschillende tinten
wat een (h)erkenning nee het is niet raar om het hier te posten, ook ik heb het nooit openlijk verteld, ga niet bij psych maar weet dat ik aan bed lijd. Dit al meer dan 30 jaar, soms is het te doen en soms loopt het de spuigaten uit. Heb een operatie laten doen in 1999 wat nu een gastricby-pass is, ben nooit meer dan 10% van mijn gewicht kwijt geweest en nu zit ik terug op het begingewicht. Als jij dit gebruikt om te haken als je zin hebt om te eten wil ik wel mee proberen, dus heb je zomaar een maatje. In ieder geval succes met dit verhaal en dit grote project.
groetjes
martine
puurs belgie